top of page
 |  |  |  |  |  |
|---|---|---|---|---|---|
 |  |
PORTRET
Bart Ramakers werd in 1963 in België geboren, vlakbij Maaseik, de geboorteplaats van de gebroeders Van Eyck. Onder invloed van zijn vader, een kunstliefhebber, absorbeert hij alles wat hij in de dorpsbibliotheek kan vinden over schilderkunst, geschiedenis, typografie en drukkunst. Op zijn twaalfde begon hij verhalen te schrijven en te illustreren voordat hij zich inschreef voor de kunstacademie. Later leerde hij aan de academie van Maasmechelen grafische kunstjes, waaronder de techniek van het graveren. Tegelijkertijd ontdekt hij met de Symphonie Fantastique, Faust, Boris Godounov, Othello, The Rite of Spring en Lady McBeth… een klank- en verhalend landschap dat perfect past bij zijn tekeningen. In al deze kunstwerken ligt de bron van het werk van Bart Ramakers, met als belangrijkste ingrediënten het narratieve en het picturale van barokke en romantische muziek en schilderkunst. In de jaren 70 volgde hij een cursus geschiedenis aan de Universiteit van Leuven.
Zijn eigen artistieke productie bestond toen alleen uit zwart-wittekeningen en stripverhalen. Zijn eerste tekeningententoonstelling in Leuven was zo'n succes dat alle werken verkocht werden. Onder invloed van Rubens of Manara was het vrouwelijk naakt toen al een belangrijk element in zijn werk. In twintig jaar en twee huwelijken heeft Bart Ramakers carrière gemaakt in communicatie en marketing. Daarnaast koesterde hij zijn artistieke thema's, film na opera, strip na roman, reis na reis, totdat hij in 2009 zijn eigen artistieke carrière begon. Centraal in het werk van Bart Ramakers staan klassieke mythen, fabels en legendes, gekleurd in een hedendaags perspectief, doordrongen van hartverscheurende menselijke gevoelens, passie en verraad, liefde en haat, afgunst en jaloezie... Bij Bart worden mens/vrouw omvergeworpen , door een sarcastische ironie. De christelijke moraal van lijden en schuld wordt omgevormd tot een verhaal van vreugde en vrijgevigheid, waarin verwijzingen naar de kunstgeschiedenis in overvloed aanwezig zijn.
EXCLUSIEF INTERVIEW
Kun je ons om te beginnen iets vertellen over je stijl?
Het is een picturale, verhalende stijl, ik probeer schilderijen te maken door dichter bij de schilderkunst van de Vlaamse meesters te komen. Ik creëer om verhalen vorm te geven, kleine gecondenseerde films. Maar ik beschouw mezelf niet als fotograaf, ik gebruik fotografie zoals iedereen schilderen, graveren of beeldhouwen kan gebruiken om een doel te bereiken. Fotografie is een medium zoals elk ander. Ik wil Photoshop niet gebruiken om een schilderachtige stijl in mijn foto te creëren, ik wil dat het gezien wordt als een foto.
En wat is voor jou het doel van dit medium?
Ik heb een paar obsessies en een paar grote thema's! (Lacht). Een van de hoofdthema's blijft religie, dat komt met name door mijn jeugd, mijn christelijke opvoeding. In de jaren 60 was het voor mij niet Flower Power, de Rolling Stones, maar voor mij was het eerder Jezus, de Kerk. Ik ontdekte het bestaan van 1968 pas in de jaren 70. Ik realiseerde me al snel dat er iets mis was met religie. Mijn puberale interesses in de jaren 70 gingen meer over vrouwen en liefde en ik denk nog steeds dat dat ons gaat redden. Nu op mijn foto vervang ik Jezus vaak door een naakte, zegevierende vrouw, omdat we ook het Waterman-tijdperk zijn binnengegaan. Ik heb twee favoriete thema's. Aan de ene kant religie en de omkering van macht en status tussen man en vrouw. Als de vrouwen naakt zijn, zijn ze niet abrupt of kwetsbaar. In mijn foto's zijn vrouwen sterk en daarom heb ik veel vrouwelijke klanten. Bij Fred (Fréderic Fontenoy) zijn vrouwen vaak onderdanig, in tegenstelling tot bij mij. Maar bij nader inzien is er een derde thema, een mengelmoes van verhalen: en als historicus begreep ik dat er geen realiteit is. Ook al zijn we gemaakt van bloed en vlees, we zijn niet waar, we staan boven alle verhalen. Ik realiseerde me dat veel mensen, en vooral aan het einde van hun leven, hun eigen verhaal hebben verzonnen en bepaalde dingen zijn verzwegen, vergeten. Als mensen naar een verhaal kijken, geven ze hun eigen interpretatie en dat is fantastisch, het is niet aan mij om alles te onthullen, om het verhaal te onthullen.
Een plek die op jou lijkt?
Ik ging naar een museum in Londen, het Sir John Soane's Museum, een heel smal huis, ontworpen door een architect van de National Bank of London. Het huis was doordrenkt met Griekse en Romeinse sculpturen en er was geen vrije ruimte aan de muren of aan het plafond. Het is alsof ik in het brein van deze architect zit en tegelijkertijd in de catacomben van onze westerse beschaving. Ik voelde me daar, thuis.
- Zoek het vervolg van Bart Ramakers inNormaal Tijdschrift n°5 -
Maak je fotografie met Bart Ramakers ?
Het kan met deNormale Academie:
www.normalacademy.com
bottom of page