De Weense fotograaf Manfred Baumann is de afgelopen jaren uitgegroeid tot een van de meest invloedrijke fotografen. Zijn passie voor fotografie begon  toen hij amper 10 jaar oud was, toen zijn grootvader hem zijn eerste camera gaf, een Praktika. Zijn grootvader, die zelf als fotograaf werkte, was de mentor van Manfred, voordat hij een echte passie ontwikkelde en in zijn vroege jaren met landschapsfotografie begon. Maar de weg naar erkenning is niet gemakkelijk. Na zijn studie management en business werkte Manfred als assistent voor een Oostenrijkse fotograaf.
 

Aanvankelijk richtte hij zich vooral op artistieke naaktfotografie, een fascinatie voor het beschrijven van individuen en deze zo goed mogelijk te sublimeren. De ambitie is om te breken met gangbare ideeën. Volgens hem is een technisch perfect gemaakte foto niet per se een goede foto.  Toen ontdekte hij het belang van het creëren van verlangens bij de kijker, het onthullen van verhalen en het maken van verhalen. Als de kijker naar een beeld kijkt, moet hij elke keer dat hij ernaar kijkt iets nieuws kunnen ontdekken. Adams en Newton hebben hier al op gewezen, maar Manfred volgt de meesters in deze observaties. Manfred weet erotische vrouwen vorm te geven en benadrukt hun charisma en schoonheid. Elk van zijn schilderijen straalt een erotische spanning uit die de toeschouwer omhult in een tactiele, bijna tastbare ervaring, die uitnodigt tot dagdromen over het portret: Roger Moore, Bruce Willis, John Malkovich of zelfs Sylvester Stallone. Nu heeft Manfred net als zijn model Helmut Newton een breed scala aan verschillende onderwerpen: drie favoriete thema's zijn het naakt, het portret van beroemdheden en het landschap.