Beschouw je jezelf als een modefotograaf?

Mode heeft me altijd gefascineerd, al sinds ik een kind was. Daarom heb ik er mijn werk van gemaakt. Maar ik herleid mijn werk niet tot dat van een fotograaf en ik omschrijf mezelf ook niet als modefotograaf. Ik heb overal een mening over en ik zie niet in waarom iets mij zou moeten definiëren of karakteriseren. Ik wil vooral niet als fotograaf gecatalogiseerd worden, dat wil ik in ieder geval niet meer. Wat ik doe is geen fotografie. Fotografie wordt duidelijk gedefinieerd door alle criteria in verband met Richard Avedon, Robert Mapplethorpe, Eadweard Muybridge en zoveel anderen. Het zijn allemaal fotografen, ze gebruiken allemaal hetzelfde medium. Wat ik nu doe, de afgelopen 30 jaar, gaat verder dan de grenzen en de grenzen die zelfs door deze fotografen zijn bepaald. Ik retoucheer in Photoshop, ik gebruik een iPhone om foto's te maken, ik boetseer, ik schilder, ik maak films. En wat ik doe is niet op het gebied van fotografie. Waarom zeg ik dit, en met zoveel overtuiging? Het is omdat je moet begrijpen dat er een nieuw medium is verschenen, dat aan het begin van zijn leven staat, niet in het embryonale stadium maar dat erg jong blijft. Het is een medium gemaakt van virtuele, kunstmatige intelligentie, internet. Het is een wereld buiten de fotografie die als nieuw medium in opkomst is. En het is heel opwindend, stimulerend, ik hou ervan! (Lacht). Gisteren was ik op een shoot. Tegelijkertijd heb ik een 3D-print van het model gemaakt terwijl ik de scène instelde. En toch was ik aan het fotograferen. Het is veel spannender!
 

Is jouw kijk op de wereld ironisch?
Neen. Ik denk van niet. Ik heb een zeer gepassioneerde en zeer delicate visie op de wereld. Ik hou niet van sarcasme, ik kan ironie niet echt waarderen. Ik hou van pure emoties. Ik probeer de ware betekenis van de dingen te begrijpen. De wereld waarin we leven is complex.
 

Ben je trouw aan de realiteit?

Fotografie vertegenwoordigt een wereld die niet de onze is, en als kijkers verwachten we dat ook. Artiesten laten je zien waar ze aan denken, ze geven hun mening weer, ze tonen je hun hart, hun verlangens, maar ze laten je nooit zien wat er werkelijk voor hen ligt. Je kunt teruggaan naar het begin van de fotografie toen het diende als reportage en getuige van de geschiedenis. De eerste foto's van slagvelden waren puur geënsceneerd waar mensen het verhaal naspeelden door lichamen en rekwisieten te verplaatsen. Fotografie is geen medium dat de waarheid laat zien, maar een mening. Een mening die als waarheid moet worden beschouwd. Er zijn niet meer leugens dan in de schilderkunst. En schilderen is nog subjectiever! Het is een misverstand. Er zijn verschillende stadia, verschillende niveaus om een foto te begrijpen. Let op de media en de reacties van mensen. "Het is een afbeelding die is geretoucheerd met Photoshop", maar het is allemaal een kwestie van perspectief. De manier waarop je jezelf positioneert als fotograaf, de fotografische lens die je gaat gebruiken, zal alles veranderen. Ga boven de persoon staan en je ziet een groot hoofd, brede schouders en een kleiner lichaam. Keer de situatie om en het zijn de benen die eindeloos lijken, zoals trouwens in de mode-industrie, die dit heel goed heeft begrepen. En toch is het maar een cameralens. Dus wat is echt? Er is een onrealistisch begrip van dit medium. Mensen zouden zich moeten bevrijden van het idee dat fotografen een realiteit presenteren. Net zoals ze de realiteit begrijpen van een komeet in stop-motion voor een Spielberg-film. Het is fantasie. We weten het. We laten ons graag manipuleren door het beeld. Cinema gaat over fantasie, ook over fotografie. Het is de artistieke afwijking die de leugen is.

​

​

- Zoek de voortzetting van Nick Knight inNormaal Tijdschrift #9 -