Hier is het allereerste monografische boek van Celine Andrea, bewerkt en gepubliceerd door Normal Magazine (Editions Incarnatio). Het brengt op 184 paginas het meest artistieke werk van de kunstenaar samen, zijn meest persoonlijke fotos ver van modecampagnes.
 
Er toe doengevormd, dat is het hele onderwerp van dit boek. In marmer, klei, klei of ivoor, deze anonieme mensen zijn het materiaal van een kunstenaar die ze probeert te boetseren, ze zichtbaar, authentiek en waar probeert te maken. Een vrouwelijk en realistisch standpunt over de sculptuur van het lichaam en zijn schrijven door licht.
 
Al deze fotos zijn geboren uit het intiemeen realiteit. Hoewel Céline zich soms omringt met muzen;, zijn de overgrote meerderheid van de vrouwen hier vreemden wier kortstondige fragment van een vastgelegd moment een onwrikbare zaak zal dienen: de onsterfelijkheid van het beeld en de fixatie van de tijd. Uit deze uitwisseling tussen anoniem en kunstenaar is deze medeplichtigheid en dit unieke resultaat ontstaan.